IVF
Wat was jouw grootste angst?
Dat ik geen moeder zou worden en de behandelingen niet zou volhouden.
henkie
Ik was bang om aan het einde van het traject met lege handen te staan, wat uiteindelijk de conclusie was na twee pogingen.
Jessie
Mijn grootste angst was dat ik te laat was begonnen met het fertiliteitstraject. Ik ben gezegend met een zoontje, maar ik zou hem heel graag nog een broertje of zusje willen geven.
Donna Doe
Mijn grootste angst vooraf was dat ik nooit moeder zou worden. Tijdens de behandelingen was ik het meest bang dat ze niet zouden slagen.
Annie
Mijn grootste angst was dat ik nooit een kind zou krijgen. Het voelde als mijn grootste doel in het leven: moeder worden.
Tina
Heb je getwijfeld om het niet te doen?
Ik had lichte twijfels, omdat ik wist dat er een kans was dat de PGT-test veel of alle embryo’s zou afkeuren vanwege de erfelijke aanleg van mijn partner. Hier was ik al bang voor nog voordat we wisten hoe het met mijn eicelreserves stond.
Ik twijfelde geen moment aan de beslissing om het te proberen. Mijn wens om moeder te worden was sterker dan alle andere gevoelens.
Ik heb nooit getwijfeld om de behandelingen te ondergaan. Ik had alles over voor de kans om moeder te worden.
Ik heb eigenlijk geen twijfels gehad. Ik voelde sterk dat ik niet spontaan zwanger kon worden (ook al is dat nooit gezegd), maar ik was vooral blij dat ik medisch kon worden geholpen.
Ik twijfelde heel erg of ik wel geschikt was om dit te mogen doen. Vaak vroeg ik mezelf af: is dit mij wel gegund?
Wat is jou het meest tegen gevallen in het proces?
Ik word er telkens op gewezen dat mijn leeftijd, gewicht en afkomst een rol spelen, alsof ik dat niet al weet. Dit zijn niet de dingen die je wilt horen als je toch al nerveus bent.
henkie
De nazorg was een probleem tot ik overstapte naar een kliniek in Duitsland, waardoor ik me weer mens voelde. Ik was niet langer een nummer of een auto met een kapot onderdeel dat uiteindelijk zou worden afgekeurd.
meredith
Het voortdurend doorverwezen worden van de ene naar de andere specialist voordat ik echt gehoord werd, vond ik moeilijk. De onpersoonlijkheid van de specialisten totdat ik een vaste contactpersoon had, was zwaar. De onzekerheid en het wachten waren voor mij het moeilijkst te verdragen.
Donna Doe
Ik had me niet gerealiseerd hoe groot de emotionele impact van een vruchtbaarheidstraject zou zijn: de spanning over hoeveel eitjes er zouden groeien en hoeveel er na de punctie overbleven. Ik dacht vooral aan de enge naalden voor de hormonen, maar die waren uiteindelijk peanuts vergeleken met de mentale belasting.
Annie
De grote verschillen in aanpak tussen landen. Hoe star en rigide alles in Nederland geregeld is. Omdat verzekeraars hebben bepaald dat er altijd drie pogingen worden vergoed, wordt er niet altijd de juiste afweging gemaakt voor elke patiënt. Ik had sterk het gevoel dat er nooit van een protocol kon worden afgeweken.
Tina
Wat was voor jou de overweging om het wel te doen?
We wilden weten welke mogelijkheden we hadden met IVF en of het überhaupt mogelijk zou zijn om zwanger te raken. Er was ook een vermoeden van endometriose en er zijn fertiliteitsproblemen in mijn familie.
Mijn verlangen om moeder te worden groeide alleen maar.
Mijn doel om moeder te worden was zo groot dat niets daarvoor kon wijken.
In de Belgische kliniek waar ik werd behandeld, werd ik grondig onderzocht voordat we een poging startten, om de kansen te optimaliseren. Dit was heel anders dan in Nederland en Duitsland, waar ik alleen bloedonderzoek en een echo kreeg en niet begreep waarom ik niet zwanger werd. Dat gaf me veel vertrouwen in de Belgische kliniek.
Ik ken mezelf en wist dat ik jaren zou blijven piekeren. Wat als ik het toch had geprobeerd? Ik denk niet dat ik dat goed zou kunnen verwerken.
Welke informatie bronnen vond jij het nuttigst?
Het boek “Innesteling” van Rika Lukac vond ik heel fijn; het gaf me praktische tips om mee bezig te zijn tijdens de wachtweken.
henkie
Toen ik net begon, was er weinig informatie beschikbaar. Dat was zo’n 11 of 12 jaar geleden. Ja, er was Freya, maar dat gaf vooral feitelijke informatie. Er waren ook al Facebook-groepen, maar veel vrouwen waren best terughoudend en deelden niet echt hun gevoelens en ervaringen.
meredith
De informatie van een lotgenote als ervaringsdeskundige vond ik het meest waardevol. Dit gun ik iedereen. Internet en forums waren ook nuttig, maar tegelijkertijd een valkuil vanwege de onjuiste informatie en verhalen die niet op mij van toepassing waren.
Donna Doe
Social media en zoekmachines gebruikte ik om zorgverleners te vinden.
Annie
Ik zocht veel op internet, vooral heel specifiek over verschillende landen, ook buiten de EU, om erachter te komen wat er allemaal bestond.
Tina
Heb je hulp ingeschakeld? Zo ja, van wie of wat?
Om bij de kliniek te komen waar ik nu zit, kreeg ik tips van iemand in mijn omgeving die daar ook geholpen is.
Ik kreeg steun van vriendinnen en een bekende lotgenote. Praten en mentale ondersteuning waren voor mij onmisbaar in het hele vruchtbaarheidstraject.
Ik praatte altijd met een therapeut, wat ik heel fijn vond. Ik heb acupunctuur gedaan en ben ook bij orthomoleculaire artsen geweest.
Ik schakelde zelf geen hulp in, maar ik dwong wel een doorverwijzing naar de endo-poli af voor een second opinion. Dit deed ik tegen de wens van de arts in. Dankzij die doorverwijzing weet ik nu dat ik endometriose en mogelijk adenomyose heb, en wat mijn kansen zijn bij een natuurlijke zwangerschap.
Zelfs voordat ik in het traject ging, omdat ik toen niet wist dat dit een zorg zou worden, benaderde ik een kinderwenscoach: wilikeenkind.nl van Evelien de Jong. Tijdens mijn poging om zwanger te worden, heb ik acupunctuur geprobeerd en ben ik in consult gegaan bij een orthomoleculair therapeute.
Wat is jouw grootste tip voor een andere vrouw?
Schaam je niet, je bent niet alleen. Laat anderen voor je zorgen, het hoeft niet te zwaar om alleen te dragen.
Jessie
Accepteer de steun die je nodig hebt en kom voor jezelf op in ziekenhuizen en klinieken.
henkie
Ga er volledig voor. Lees je goed in, zodat je assertief kunt zijn wanneer dat nodig is en weet waar je het over hebt bij de specialisten.
Donna Doe
Probeer een buddy in dit proces te vinden. Soms zijn je partner, familie en vrienden niet de juiste gesprekspartners op bepaalde momenten.
Annie
Wees kritisch op de keuze van ziekenhuis en behandeling. In Nederland voelde ik me niet serieus genomen, terwijl ik in België de nodige onderzoeken kreeg. Daardoor wist ik wat er echt speelde en waarom we uiteindelijk een ICSI-behandeling nodig hadden.
Tina
Welke vraag had jij destijds willen stellen?
Ik ben nog zoekende naar hoe anderen omgaan met de teleurstelling van mislukte pogingen en hoe ik dat zelf kan leren.
Ik kon gelukkig veel vragen stellen aan een ervaringsdeskundige, tot in de kleinste details. Zo wist ik precies wat ik kon verwachten en waar ik op moest letten om voor mezelf op te komen. Dit gun ik ook anderen. Durf vanuit je gevoel vragen te stellen over elk detail van de behandelingen en streef naar eerlijke antwoorden op je twijfels en angsten.
Lukt het om een balans te houden in je normale leven terwijl je bezig bent met al deze behandelingen? Mijn antwoord is dat het kan, mits je daar heel hard voor werkt. Ik had destijds graag iets als de online training van FertiFriend.nl gevolgd of me aangesloten bij een community.
Waar moet ik zijn om goed geholpen te worden? Ik ging eerst naar het ziekenhuis in mijn stad, maar voelde me daar niet serieus genomen. Had ik eerder de Belgische gynaecoloog gekend, dan had ik sneller die overstap gemaakt in plaats van eerst naar een Duitse kliniek te gaan.
Wat heb jij gedaan met werk (voor werkgever/zzp) toen je tijdens het proberen om zwanger te worden niet volledig meer in staat was om te werken? Hoe heb jij het aangepakt met terugplaatsingen? Heb je het iedereen verteld en kon je het combineren met je werk?
Wat zou je nu bij je behandeling anders doen?
Ik zou de antwoorden van specialisten niet zomaar voor waarheid aannemen. Ik zou mezelf meer verdiepen en doorvragen waarom ze bepaalde antwoorden geven of onderzoeken niet willen doen. Ik had veel eerder moeten overstappen naar Duitsland.
Jessie
Ik zou kritischer zijn geweest. Na de eerste IVF-poging kwam er één bevruchte embryo, die niet bleef plakken. Daarna gingen we meteen door met een nieuwe poging, zonder na te gaan waarom er zo weinig eitjes bevrucht raakten. De tweede IVF-poging gaf hetzelfde resultaat. Kortom, veel tijd en energie verloren.
henkie
Misschien had ik een ander ziekenhuis moeten kiezen voor het begin van de behandelingen of om vast te stellen wat precies het probleem met mijn vruchtbaarheid was. Het duurde lang voordat ik een vaste specialist had, wat voor veel onduidelijkheid en onzekerheid zorgde.
Donna Doe
Ik had me beter laten inlichten en een stappenplan moeten maken voor verschillende situaties. En ja, heel cliché, ik had graag lichter in gewicht willen zijn. Ook zou ik mijn emoties meer moeten toelaten, dat lukt me nog niet zo goed.
Annie
Het enige dat ik nu anders zou doen, is misschien meer contact met lotgenoten zoeken.
Tina
Wat heb je geleerd?
Voor ons biedt IVF absoluut niet de oplossing. Het wordt te vaak aangeprezen als een wondermiddel, terwijl de kansen om zwanger te raken via IVF, zeker in combinatie met PGT, eigenlijk vrij klein zijn binnen de huidige technieken. Verwacht geen medeleven van mensen die niet weten hoe het is; zij hebben vaak een eenvoudig antwoord klaar of beginnen meteen over adoptie, pleegzorg, eiceldonatie of spermadonatie.
Je moet zelf assertief zijn, doorvragen en voor jezelf opkomen. Er zijn veel goede specialisten, maar je moet zorgen dat je zo snel mogelijk bij de juiste persoon terechtkomt. Want als de wens om moeder te worden er eenmaal is, voelt het alsof alles heel lang duurt. Je mentale gezondheid is ontzettend belangrijk in dit traject, net als iemand die naar je luistert, je motiveert en je helpt er doorheen te komen.
Ook artsen hebben niet altijd alle wijsheid in pacht. Je moet zelf voortdurend scherp blijven, onderzoek doen, vragen stellen en opties bespreekbaar maken.
Een traject doe je er niet zomaar even bij; je moet er echt volledig voor gaan. Gelukkig zaten mijn partner en ik er allebei volledig in, waardoor we het echt samen deden.
Dat ik niet de enige ben en dat ik meer moet praten en gerust om hulp mag vragen.