Het pad naar ouderschap is voor veel stellen niet altijd rechttoe rechtaan. Onlangs spraken we met een mannelijke partner die zijn ervaringen deelde over hun medisch vruchtbaarheidstraject. Deze verhalen worden nog te weinig gedeeld en daarom geven wij hier ruimte aan. In deze blog lees je de belangrijkste inzichten uit dit openhartige interview.
Onverwachte ontwikkelingen
Voor dit stel begon hun kinderwens met de vreugde van een eerste kind, dat ze op natuurlijke wijze hadden gekregen. Toen de wens voor een tweede kind zich aandiende, kwam de ontdekking dat een medisch traject nodig was als een grote verrassing. “Waarom werkte het nu opeens niet meer?” vroeg hij zich af. Hij beschrijft de emotionele impact: “Ik voelde me onzeker, verdrietig en overvallen. De ‘waarom-vraag’ blijft vaak onbeantwoord, en dat is lastig om mee om te gaan.”
Zijn rol als partner
In het traject voelde hij zich af en toe betrokken, vooral in de gedeelde momenten van verdriet. “Verdriet is te delen omdat je samen op een andere uitkomst hoopt, maar het blijft moeilijk. De echte verbinding ontbreekt soms, omdat de paden van mannen en vrouwen in dit proces niet gelijk opgaan. De echte verbinding die ontstaat op het moment dat je samen echt hetzelfde beleeft, ontbreekt.” Er is vaak een fundamentele disconnectie; hij voelde zich soms machteloos, vooral tijdens ziekenhuisbezoeken. “Ik was er als steun, maar voelde me meer een extra paar oren”. Hij realiseerde zich een tijd later dat het belangrijk was om zich aan de situatie over te geven en op andere manieren verbinding te zoeken.
Omgaan met druk en teleurstellingen
Een vruchtbaarheidstraject legt een zware druk op de relatie. “De constante teleurstellingen trekken een zware wissel op jezelf en op je relatie,” zei hij. De pijn, het verdriet en de bijkomende boosheid kunnen ontwrichtend werken. “Praten helpt. Deel je verhaal met vrienden, familie of een psycholoog. Zodra je je verhaal vertelt, merk je dat je niet alleen bent. Dat helpt enorm.”
Veranderingen in hun relatie en communicatie
Door het traject ervoer het koppel geleidelijk veranderingen in hun communicatie. “In het begin voelde het alsof we elkaar begrepen, maar naarmate de tijd verstreek, leken we verder uit elkaar te drijven. Het was geruisloos en haast onzichtbaar uit elkaar gelopen. Allebei een andere kant op en niet omgekeken.” Een psycholoog hielp hen om weer ‘in te checken’ bij elkaar: “Het klinkt misschien als een vreselijke term, maar het werkte wel. Door bewust vragen te stellen en echt naar elkaar te luisteren, konden we weer dichterbij elkaar komen.”
Tips voor andere partners
Voor partners die door een vruchtbaarheidstraject gaan, heeft hij waardevolle adviezen:
- Blijf verbonden: “Zorg dat je luistert en er bent. De ziekenhuisbezoeken worden een routine, maar de emotionele impact blijft groot. Als het even kan, doe dit samen.”
- Erken emoties: “Sta open voor teleurstellingen, boosheid en pijn. Deel ook je eigen pijn. Het is niet makkelijk, maar heel belangrijk.”
- Maak het leven leuker: “Versier de eindeloze tunnel van teleurstelling af en toe met wat feestelijkheid. Hang een discobal op en zet de muziek wat harder. Erken wat moeilijk is en maak tussendoor het leven ook een beetje een feest.”
Conclusie
Het vruchtbaarheidstraject is een complexe emotionele periode die veel van stellen vraagt. De rol van de partner is hierbij cruciaal. Door open te communiceren, elkaar te ondersteunen en te blijven investeren in de relatie, kunnen koppels deze uitdaging samen aan. Onthoud: je staat er niet alleen voor en samen sta je sterker!
(De partner wil graag anoniem blijven: zijn naam is bekend bij de redactie)
Disclaimer: De artikelen op dit platform zijn geschreven door FertiFriend en zijn bedoeld voor informatieve doeleinden. Aan de inhoud van deze artikelen kunnen geen rechten worden ontleend. Wij raden altijd aan om advies in te winnen bij uw behandelend arts voordat u beslissingen neemt over uw gezondheid en behandelingen.
